Technologia HDR (High Dynamic Range Imaging) została opracowana z myślą o obrazach i filmach o zakresie jasności przewyższającym standardową technologię. Można ich używać do fotografowania naturalistycznych scen o wysokim kontraście, przetwarzania treści i stosowania ciekawych efektów artystycznych.
Teoretycznie nie jest to aż tak skomplikowane, ale wciąż pojawia się wiele pytań dotyczących tajemniczego akronimu w aparacie fotograficznym smartfona — spróbujmy odpowiedzieć na te najczęściej zadawane.
W prostych słowach – informacje o HDR
Internauci często twierdzą, że tryb HDR jest niezbędny do poprawy jakości kadru, zwiększając jego głębię, ale nie jest to do końca właściwe sformułowanie. Po jej włączeniu aparat wykona kilka zdjęć przy różnych ustawieniach jasności, a następnie połączy je i pokaże użytkownikowi jedno zdjęcie o standardowej wielkości.
HDR może więc pomóc, jeśli scena zawiera zarówno jasne, jak i ciemne obiekty: niebo nad Berlinem pokryte chmurami, katedra z fontanną, połyskująca Sekwana i bujne liście kasztanowców w Paryżu.
W trybie normalnym trzeba by się skupić albo na błękicie nieba (przez co ściany świątyni stałyby się zbyt ciemne), albo na barokowych zdobieniach fasady (przez co niebo stałoby się prawie białe). Inteligentna technologia równoważy jasność i pozwala uchwycić najdrobniejsze szczegóły bez utraty jasności i cieni.
Dotarcie do sedna sprawy
Nie można jednak obejść się bez terminologii — w grę wchodzi pojęcie „zakresu dynamicznego”. Zdrowy człowiek może z łatwością odróżnić bardzo jasne i bardzo ciemne obiekty, przenosząc wzrok z jednego na drugi, np. od kolorowej fasady pałacu Pena w Sintrze do bogatej niebieskiej mozaiki w jego łuku.
Jeśli spojrzymy na dowolny obraz i uznamy, że jego najciemniejszy punkt to 0, a najjaśniejszy — 100, to oczywiste jest, że nasze oczy mogą wychwycić każdy odcień w dowolnym punkcie tej skali. To jest nasz zakres dynamiczny.
Aparaty fotograficzne nie są tak skonstruowane — nawet najlepszy obiektyw nie jest w stanie uchwycić pełnego spektrum i dokładnie przekazać szczegóły o jasności 0 i jasności 100. Z tego powodu ich zakres dynamiczny jest określany jako „wąski” lub „szeroki”, „dobry” lub „zły”. Tylko ograniczona część skali jest dostępna dla aparatu, średnio od 30% do 70%. Im szerszy zakres dynamiki urządzenia, tym skuteczniej równoważy ono jasność.
Jak korzystać z trybu HDR?
Ponieważ kamera nie jest w stanie objąć idealnych 100%, można trzykrotnie zastosować dostępne 45% do różnych długości skali warunkowej. Najpierw zostanie sfotografowany najciemniejszy obszar, następnie średnio jasny, a na końcu najjaśniejszy — wszystko połączy się w jeden harmonijny obraz.
Aby włączyć funkcję HDR, wystarczy podczas fotografowania nacisnąć przycisk, a resztą zajmie się smartfon.
Jeśli masz w ręku aparat fotograficzny, musisz zagłębić się w jego ustawienia — przejdź do trybu ręcznego, wybierz optymalną wartość przysłony i czas otwarcia migawki (tryb automatyczny sam Cię o tym poinformuje), a następnie zrobić zdjęcie. Następnie zmień ekspozycję (np. zwiększ czas otwarcia migawki o jedną trzecią) i zrób drugie zdjęcie. Następnie wróć do parametrów, które zostały pierwotnie zasugerowane przez automatykę, i zmień ekspozycję w przeciwnym kierunku (np. zmniejsz czas otwarcia migawki o jedną trzecią). A na koniec połącz zdjęcia w ramkę HDR na komputerze (aparaty ostatniej generacji mogły być wyposażone w taką funkcję).
Nie zaszkodzi zajrzeć do instrukcji obsługi i zapoznać się z sekcją poświęconą automatycznemu bracketingowi — niektórzy mogą uznać, że wygodniej jest robić zdjęcia HDR za pomocą tej opcji.
Jaki jest haczyk?
Tak więc tryb HDR zapewnia niespotykaną szczegółowość w kontrastowych obszarach kadru. Są jednak pewne wady: po pierwsze, właściciele aparatów muszą przy nich majsterkować. Po drugie, wiele krajobrazów HDR wygląda nienaturalnie.
Oko ludzkie, choć rozróżnia pełen zakres dynamiki, przyzwyczajone do standardowych, nieidealnych obrazów, nie przejmuje się zaciemnionymi lub prześwietlonymi obszarami. Z drugiej strony, uwypuklony, jasny i kontrastowy obraz jest odbierany przez podświadomość jako coś dziwnego, obcego. Dowodem na to są prace fotografów, w których niebo, morze, chmury i drzewa są maksymalnie nasycone, ale paradoksalnie wcale nie są realistyczne.
Fotografia HDR sama w sobie stała się trendem, ale powoli odchodzi w przeszłość. Technologia jest dobra, ale chyba nie warto z nią przesadzać.